.jpg)
عنصری
(ستایشگری که تاریخ را به جای حماسه مینشاند)
ابوالقاسم,حسن بن احمد عنصری را باید شاعری بختیار(کسی که خوشبخت است) و خوش فرجام دانست. او در حدود سال 350هجری در بلخ زاده شد. پدرش بازرگان بود و چون از دنیا رفت اموال موروث را برداشت و به تجارت رفت اما در ضمن سفر دزدان, کاروان او را زدند و اموالش را به غارت بردند. بعد ان عنصری اهنگ تحصیل علم کرد و به شعر و ادب روی اورد.
در اوایل حکومت محمود غزنوی, امیر نصر,برادر محمود وی را به حضور سلطان غزنه معرفی کرد. به دلیل همین پیشینه و نیز از ان جا که معرف اوبرادر سلطان بود و به علاوه در علم و ادب و شعر سرامد بود در نزد محمود بسیار تقرب داشت تا این که عنوان ملک الشعرایی یافت و طرف توجه و احسان پادشاه قرار گرفت.
وی در سال 431 ه.ق. وفات یافت.
اشعار و اثار او
قسمت عمده ی اشعار بازمانده از عنصری که به حدود دوهزار بیت می رسد قصاید اوست که اغلب ان ها در ستایش سلطان محمود و مسعود و دیگر شاهزادگان غزنوی و ذکر اوصاف و کارها و فتوحات ان هاست. امتیاز عنصری نسبت به شاعران پیشین در این است که او علاوه بر فنون شعر از دانش های زمان خود نیز بهره مند بوده و به ویزه پاره ای از اصلاحات حکمت و منطق را در شعر خویش به کار گرفته است.
قصاید عنصری پربار و استوار است. او در شعر خود بیش تر از منطق و برهان الهام می گیرد تا از ذوق و هیجان بدون این که خود در زندگی به فلسفه ی خاصی دست پیدا کرده باشد. عنصری بر خلاف خرخی به جای روی اوردن به تغزل بیش تر به وصف میپردازد یا قصاید خود را بی مقدمه اغاز میکند
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل
لینک هوشمند
عنصری
نويسنده: 
