دقیقی

(در راه احیای حماسه ملی)

او نخستین کسی است که پس از مسعود مروزی به نظم داستان های ملی ایران همت گماشت و در واقع پیشوای فردوسی در این کار بود. دقیقی که بر کیش زردشتی بود در جوانی به شاعری پرداخت و برخی از امرای چغانی و سامانی را مدح گفت و از انها جوایز گران بهایی دریافت. دقیقی ظاهرا به امر نوح بن منصور سامانی ماموریت یافت تا شاهنامه ی منثور ابومنصوری را به نظم در اورد اما هنوز بیش از هزار بیت از ان را نسروده بود که به دست غلام خود کشته شد (حدود367یا369ه.ق) درحالی که هنوز جوان بود و بخش عظیمی از داستان های شاهنامه ناسروده مانده بود. فردوسی توسی شاعر استاد و همشهری دقیقی کار ناتمام او را دنبال کرد و با توفیق به پایان رسانید.

اثار و اشعار دقیقی

از قصیده ها و غزل ها و قطعات دقیقی به مانند اغلب شاعران عصر رودکی ابیاتی پراکنده بر جای مانده اما بسیاری از ان ها از بین رفته. از همین مقدار باقی مانده و اشعار هایی که برخی از شاعران پس از وی به موقعیت شعر و شاعری او     داشته اند پیداست که وی در مدح و غزل روشی استوار داشته است او در ضمن قصیدهاز پندگویی و راهنمایی ادمیان و ترویج صفات مردانگی خودداری نمی کرده و گاهی ممدوح خود را به داشتن دلیری و سخاوت و خرد بر می انگیخته است. زیبایی های طبیعت و تشبیهات رنگین هم به قصاید او راه یافته و هم به غزل هایش تازگی و جلوه ی خاصی داده است. با این حال اثر جاوید و مهم دقیقی همان (گشتاسب نامه) است که هر چند در استواری و کمال فنی به پای شاهنامه نمی رسد اما هم چنان در متن حماسه ی جاویدان فردوسی رونق و جلوه ی خود را حفظ کرده است.

تا صبر بر دهد

گویند صبر کن که تو را صبر بر دهد     اری دهد و لیک به عمر دگر رهد

من عمر خوشتن به صبوری گذاشتم     عمری دگر بباید تا صبر بر دهد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: